مدیریت منابع انسانی و تعریف آن

ویلیام تریسی، در واژه نامه منابع انسانی Human Resources (HR)  را به عنوان «افرادی که کار می کنند و سازمان را به فعالیت می اندازند» تعریف می کند
تاریخچه مدیریت نیروهای انسانی به اواسط قرن نوزدهم بر می‌گردد. اصطلاح منابع انسانی برای اولین بار توسط بیک (۱۹۶۶) مطرح شد. بعدها آرمسترانگ در سال ۱۹۷۷ به این موضوع پی‌برد که نیروی انسانی هسته کلیدی سازمان محسوب می‌شود.

منابع انسانی همچنین یک وظیفه یا شغل سازمانی است که با افراد سروکار دارد و با مسائل مربوط به افراد مثل پاداش و مزد، استخدام، مدیریت عملکرد و آموزش مرتبط است.
شرح شغل مدیر HR
1. مدیریت موثر و مبتنی بر افراد.
2. ارزیابی عملکرد
3. گسترش مواردی که عملکرد فردی و سازمانی را ارتقا می دهد.
4. افزایش نوآوری، خلاقیت و انعطاف پذیری لازم برای افزایش رقابت.
5. اعمال رویکردهای جدید در طراحی فرآیند کار، برنامه ریزی، توسعه حرفه ای و تحرکات بین سازمانی.
6. مدیریت پیاده سازی و ادغام فناوری از طریق بهبود کارایی، آموزش و ارتباط با کارکنان.

به طور کامل تر (HR) بخشی از سازمان است که مسئولیت یافتن، غربالگری، استخدام و آموزش متقاضیان شغل و همچنین مدیریت برنامه های بهره وری کارکنان را بر عهده دارد.

مشکلات، نواقص و چالش‌های زیر، از جمله مواردی هستند که باید هنگام آشنایی با مدیریت پرسنل و یادگیری دانش مرتبط با آن، در ذهن داشته باشیم:
برخی مدیران، بحث منابع انسانی و مدیریت بر آن را بیشتر به سازمان‌های بزرگ مربوط می‌دانند و چنین وظایفی را در مجموعه‌های کوچک‌تر چندان جدی نمی‌گیرند. گاه در یک شرکت ۲ نفری، یک نفر به سمت مدیریت فروش منصوب می‌شود. اما در یک شرکت بیست نفری، ممکن است به سادگی نتوانید مدیرعامل را برای اختصاص یک پست به مدیریت نیروی انسانی مجاب کنید.
در بسیاری از سازمان‌ها، نقش واحد مدیریت HR، کوچک انگاشته می‌شود. در حدی که گاه صرفاً وظیفه‌‌هایی مانند حضور و غیاب کارکنان و تنظیم جدول‌های اضافه کاری و حقوق و دستمزد به آنها واگذار می‌شود.
برخی مدیران، وظیفه‌ی واحد مدیریت منابع یک سازمان را بیشتر از جنس هنرِ کار کشیدن بیشتر از نیروی کار می‌بینند. به همین علت، حاضر نیستند نقش مدیر منابع انسانی و واحد منابع و نیروی انسانی را به عنوان نماینده‌ی اعضای سازمان به رسمیت بشناسند.
برخی سازمان‌ها، واحد مدیریت منابع انسانی را در حد واحد تدارکات نیرویانسانی می‌بینند و تمایلی به درگیر کردن این واحد در تصمیم های استراتژیک سازمان ندارند. طبیعی است که با این نگاه، بحث توسعه منابع انسانی هم جایگاهی نخواهد داشت.